Ντελλαγκράτσια

Τραγουδισμένη από τον Μάρκο Βαμβακάρη στο τραγούδι της Φραγκοσυριανής, η Ντελλαγκράτσια ή Ποσειδωνία, είναι μια από τις πιο γνωστές παραθαλάσσιες γειτονιές της Σύρου. Χτισμένη σε μια γόνιμη έκταση στη νοτιοδυτική ακτή του νησιού, δεκατρία περίπου χιλιόμετρα απ’ την Ερμούπολη, είναι το πιο κοσμικό τουριστικό θέρετρο της Σύρου.

Χαρακτηριστικό τις περιοχής είναι οι πολλές νεοκλασικές επαύλεις με μεγάλους κήπους, που προσδίδουν στην συνοικία την αριστοκρατική φινέτσα για την οποία φημίζεται. Οι βίλες αυτές αποτελούσαν τις εξοχικές κατοικίες των εύπορων Συριανών οικογενειών. Έτσι η Ντελλαγκράσια καθιερώθηκε ως η... αριστοκρατική συνοικία της Σύρου.

Την ονομασία Ντελλαγκράσια, με την οποία ακόμη και σήμερα την αποκαλούν οι ντόπιοι, την πήρε από τον μικρό καθολικό Ναό της Παναγίας της Χάριτος (Della-Grazia), που βρίσκεται σήμερα στα βόρεια του οικισμού, με εκπληκτική θέα προς το χωριό, το ακρογιάλι και το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας. Ενώ την μετονομασία της σε Ποσειδωνία την οφείλει στην ομώνυμη αρχαία πόλη που βρίσκονταν σε αυτήν τη θέση.

Η περιοχή πρωτοκατοικήθηκε τον 19ο αιώνα, και τα αρχοντικά ήταν ιδιοκτησίες πολύ πλούσιων καραβοκύρηδων, οι οποίοι ίδρυσαν και την Λέσχη της Ποσειδωνίας, που αποτέλεσε χώρο συνάντησης για την ελίτ της εποχής. Η Λέσχη ήταν ένας χώρος όπου μπορούσαν να συζητήσουν, να παίξουν χαρτιά, να δειπνήσουν με την απαλή συντροφιά του πιάνου και της κιθάρας και τέλος να χορέψουν.

Παρά την πίεση του τουρισμού, η Ποσειδωνία είναι από τα λίγα χωριά που διατηρεί ακόμα και σήμερα μια ατμόσφαιρα άλλων εποχών. Διακρίνεται επίσης εξαιτίας μιας φύσης που συνδυάζει μεγάλες αμμώδεις παραλίες, κρυστάλλινα νερά, φοίνικες και πευκόδεντρα.

Νοιώθω τυχερός που μεγάλωσα σε χωριό. Δεν στερήθηκα τον καθαρό αέρα, την θάλασσα, ούτε τις βόλτες με το ποδήλατο στους δρόμους. Και δεν με πειράζει που κάθε πρωί πρέπει να ξυπνάω νωρίς για να παίρνω το σχολικό λεωφορείο. Η Ντελλαγκράτσια είναι ο τόπος όπου η ασχήμια, το άγχος, η ρύπανση φαντάζουν μακρινά και ξένα, για σήμερα, κι ελπίζω για αύριο και πάντα.

φωτογραφίες από τον Acis